ناردون گراف

شاه شمشاد قـدان ، خسرو شیرین دهنان

که به مژگان شکند قلب همــه صف شکنان

مست بگذشت و نظر بـر من ِ درویش انداخت

گفت ای چــشم و چراغ همه شیرین سخنان

تا کـی از سیم و زرت کیسه تهـی خواهد بود

بنده ی من شو و برخــور ز همه سیم تنان

کمتر از ذره نئـی ؛ پست مشو مهــر بورز

تا به خلـوتگه خورشید رسی چرخ زنان

بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِـی داری

شادی زهره جبینان خـور و نازک بدنان

پـیر پیمانه کش من که روانـش خوش باد

گفت پـرهیز کن از صحبت پیمان شکنان

دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل

مـرد یزدان شو و فارغ گذر از اهـرمنان

با صبا در چمن ِ لاله سحر می گفتم

که شهیدان ِ که اند این همه خونین کفنان ؟

گفت حافظ من و تـو مَحرم این راز نه ایم

از مـی لعل حکایت کن و شیرین دهنان ..

حافظ